Ny ala dia toa ala tsy azo ihodivirana izay, raha ny lojika, tsy tokony hisy trano intsony. Tsy izany anefa. Rehefa dinihina tokoa, ny hazo dia tsy nihalehibe foana tamin'ireny toerana ireny, rehefa ela ny foko sy ny sivilizasiona dia nipetraka teto, izay namela marika. Rehefa nandeha ny fotoana anefa dia nitobaka daholo ny zava-drehetra ary nafenin'izy ireo soa aman-tsara ny ala. Fa ny maherifontsika tsy hiverina. Nandalina ny rakitsoratra taloha izy dia nahita fa, tao amin'ny halalin'ny ala, dia nisy tanàna taloha. Angamba ny sisa tavela aminy dia mbola mitoetra, saingy tsy ho mora ny hahatongavan'izy ireo. Ny mpandeha dia tena liana fa tsy dia rava ny tanàna efa rava toy ny tao amin'ny tempoly taloha, izay misy harena sarobidy be. Mandehana miaraka amin'ilay maherifika mankany amin'ny Tempolin'ny tanàna very ary tadiavo izy.
